www.rkka.fora.pl

tomaszekb232

Niespełna rok później, w czerwcu 1950 r., w Korei, podzielonej na dwie części po klęsce Japonii, wybuchła wojna domowa. Rozpoczął ją za wiedzą Stalina komunistyczny dyktator Kim Ir Sen. Ponieważ ZSRR bojkotował w tym czasie obrady Rady Bezpieczeństwa, delegacja Stanów Zjednoczonych przeprowadziła rezolucję wzywającą członków ONZ do udzielenia pomocy ofierze agresji - Korei Południowej. Nim jednak występujące w imieniu organizacji wojska amerykańskie przybyły na miejsce, wyekwipowane w broń sowiecką jednostki północnokoreańskie zajęły niemal cały kraj. Kontrofensywa, którą dowodził amerykański generał Douglas MacArthur, odepchnęła we wrześniu napastników daleko na północ. Do wojny przystąpiły wówczas Chiny, wysyłając na front wielosettysięczną armią „ochotników" pod wodzą Peng Te-huaja, która przełamała pozycje Amerykanów i południowych Koreańczyków. Stalin także nie pozostawił komunistów północnokoreańskich bez pomocy, tak materiałowej, jak i ludzkiej. Skierował tam pokaźną grupą pilotów myśliwskich, która miała zniwelować, i częściowo zniwelowała, amerykańskie panowanie w powietrzu. Aby zachować pozory, lotnicy działali incognito, w obawie przed zestrzeleniem mieli też surowy zakaz prowadzenia walk poza strefą zajmowaną przez własne wojska. Generał Mac Arthur, wobec liczebnej przewagi przeciwnika, nie widząc innej szansy rozstrzygnięcia konfliktu, zwrócił się do Waszyngtonu z propozycją użycia przeciwko Chinom bomby atomowej, na co jednak prezydent Truman nie wyraził zgody. Z powodu wyczerpania obydwu stron front ustabilizował się w połowie 1951 r. na wysokości dzielącego kraj na połową 38 równoleżnika, podjęte jednak rokowania pokojowe nie przynosiły rezultatu. Wznowienie działań na szerszą skalę groziło w każdej chwili wybuchem globalnego konfliktu.
Nic ulega wątpliwości, że Stalin, oceniając, że uda mu się uzyskać na pewien czas przewagę militarną nad Stanami Zjednoczonymi, dążył już wtedy do rozpętania III wojny światowej w celu opanowania całej Europy.